اولین آزمایش هسته‌ای که در نیومکزیو منفجر شد، آنقدر روشن بود که زن کوری به نام جورجیا گرین از برادرش پرسید که این چیست. آن‌ها ۸۰ کیلومتر دورتر از محل انفجار بودند.
پس از جنگ‌های جهانی میلیون‌ها بمب و کلاهک هسته‌ای ته اقیانوس‌ها به جا ماندند، چون متخصصان راهی برای تخریب آن‌ها پیدا نکردند.
متخصصان تخریب بمب معمولا در اثر قطعات ترکش کشته نمی‌شوند چون لباسشان تقریبا غیرقابل نفوذ است. این موج انفجار بمب است که خطرناک است.
باروتروما یا ترومای فشاری، زمانی است که یک بمب باعث تغییرات فشار و در نتیجه انفجار اندام‌های داخلی می‌شود.
یکی از راه‌های تشخیص جعل هنر، آزمایش وجود ایزوتوپ‌های مختلفی است که تا قبل از انفجار اولین بمب‌های هسته‌ای در اواسط قرن بیستم، در طبیعت وجود نداشتند.
در سال ۱۷۶۹، به شهر برشا در ایتالیا صاعقه زد. متاسفانه رعدوبرق به محل انبار کردن باروت برخورد کرد و باعث انفجاری شدکه ۳۰۰۰ نفر را کشت.
در دهه ۱۹۷۰، مهندسان فکر می‌کردند به استفاده از انفجار‌های هسته در پروژه‌های ساخت و ساز فکر می‌کردند.
در سال ۱۹۵۸، وقتی مهندسان در حال ساخت و ساز در کنار ورودی نیروی هوایی سلطنتی بودند، مجبور شدند ماکت بزرگترین بمب استفاده شده در جنگ جهانی دوم را حرکت دهند. آن‌ها فهمیدند که این اصلا ماکت نیست!
دوگ وود برای عکاسی از آزمایش بمب اتمی آماده می‌شد. او عینک محافظش را زود برداشت و مجبور شد چشمانش را با دست بگیرد. او گفت می‌تواند خونی که داخل دستش جریان دارد را ببیند. بعد از اینکه دوگ دستش را برداشت، چیز عجیبتری دید: کسی که جلوی او بود یک اسکلت بود (او می‌توانست اسکلتش را ببیند.)
ایالات متحده و روسیه ۹۳% از سلاح‌های هسته‌ای جهان را در اختیار دارند.
در سال ۱۹۶۸، بمب افکن آمریکایی در گرینلند سقوط کرد و چهار بمب هسته‌ای که حمل می‌کرد توسط دولت آمریکا پیدا شد. حداقل اینکه همه اینطوری فکر کردند. در سال ۲۰۰۸ مشخص شد که یکی از بمب‌ها هنوز در یخ گیر کرده است.
در سال ۱۹۴۷، ارتش بریتانیا از ۷۰۰۰ تن موادمنفجره باقیمانده از جنگ جهانی دوم برای انفجار هلیگولند استفاده کرد؛ یک جزیره آلمانی کوچک در دریای شمال. این انفجار هنوز یکی از بزرگترین انفجار‌های غیرهسته‌ای ثبت شده است.
در ۶۰ سال اخیر، بیش از ۲۰۰۰ انفجار هسته‌ای آزمایشی انجام شده است. فقط یکی از آن‌ها از یک کشور نامشخص بوده است. این انفجار ناشناخته حادثه ولا نامیده می‌شود، در سال ۱۹۷۹ اتفاق افتاده و یک بمب هسته‌ای سه کیلوتُنی در اقیانوس هند منفجر شده است.
آمریکا و روسیه روی هم ۲۵۸۱ کلاهک هسته‌ای دارند. این یعنی می‌توانند در کمتر از ۳۰ دقیقه قادر به پرتابند.
در سال ۱۹۶۱، یک بمب‌افکن هسته‌ای در کارولینای شمالی سقوط کرد. چتر نجات یکی از دو بمب باز شد و ۵ تا از ۶ دستگاه ایمنی آن فعال شد. اما چتر بمب دوم باز نشد. سقوط کرد و در زمین فرو رفت. خوشبختانه آن هم منفجر نشد، اما هنوز همان جاست.
بزرگترین بمبی که تاکنون منفجر شده، بمب تزار بوده که توسط شوروی مورد آزمایش قرار گرفت و عملکرد آن حدود ۵۰ مگاتن بود، یعنی۱۵۷۰ برابر مجموع قدرت دو بمب هسته‌ای که در هیروشیما و ناگازاکی انداخته شد.
زمانی نیروی هوایی آمریکا به دنبال ایجاد «بمب همجنسگرا» بود. این بمب‌ها با ایجاد فرومون‌های خاصی سربازان دشمن را به جذب یکدیگر می‌کردند.
یکی از بمب‌افکن‌های مدرن آمریکایی می‌تواند ۱۶ سلاح هسته‌ای حمل کتد. هر یک از این بمب‌ها ۷۵ برابر قدرتمندتر از بمب هیروشیما هستند.
در ۱۶ سپتامبر ۱۹۲۰، یک بمب پشت یک درشکه در وال‌استریت منفجر شد. این مرگبارترین فاجعه نیویورک سیتی تا حادثه ۱۱ سپتامبر بود.
تیم خنثی‌سازی بمب در بریستول، انگلستان، جعبه‌ای را باز کردند که طبق گزارش مشکوک بود. ظاهرا جعبه حاوی اطلاعات آموزشی درباره این بود که اگر با یک جعبه مشکوک برخورید باید چه کار کنید.
سگ تنبل (lazy dog)، بمب‌های غیرهدایت شونده، کوچک، و غیرانفجاری هستند که از هواپیما روی میدان‌های جنگی دشمن ریخته می‌شوند. درواقع آن‌ها گلوله‌هایی هستند که از بالا پرتاب می‌شوند.
طبق برآوردها، حدود ۳۰۰ سال طول می‌کشد تا ویتنام زمین‌هایش را از بمب و مین پاکسازی کند. همچنین ۱۰ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت.
در سال ۱۹۱۶، در نبرد سُم در جنگ جهانی اول، ۲۷ تُن موادمنفجره منفجر شد. این انفجار آنقدر بزرگتر بود که از تمام لندن شنیده می‌شد.
در جنگ جهانی دوم، آمریکا چیزی به نام بمب خفاش ساخت. این بمب‌ها بالای شهرها باز می‌شدند و خفاش‌هایی را آزاد می‌کردند که حامل بمب‌های بسیار کوچکتر بودند. این بمب‌های کوچک در واقع آتش‌افروز بودند و برای آتش زدن شهرها انداخته می‌شدند.
